35+ ωρες μεσα στην καταληψη λυκειου.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008







Πορείες και διαδηλώσεις από την Δευτέρα που μας πέρασε. Ξεσηκωμός παντού από την μαθητική νεολαία. Ελπίδες αναζωπυρώθηκαν στο να περιμένουμε κάτι το ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ στα σκεπτικά των νέων. Ξεκινάει το "μοντέλο" των Καταλήψεων μαζικά από τους μαθητές σε λύκεια και γυμνάσια. Οι ελπίδες περισσότερες. Στην τελική όλα διαλύονται σαν χάρτινος πύργος. Ναι το μοντέλο του επαναστάτη μετράει και και εξυψώνει το γενικότερο image του κάθε "νεολαίρου"
1400 μαθητές στους δρόμους και μετά για καφέ. Καμία περαιτέρω δραστήρια ενέργεια. Αποφασίζω να μπω στο συντονιστικό της κατάληψης μαζί με ακόμα 6 παιδιά. Στο σχολείο μπαίνει αλυσίδα και λουκέτο και τα χαμόγελα πολλά. Μπαίνουν χαρτόνια στις καγκελόπορτες και εφημερίδες στα παράθυρα καθώς τα τελευταία γεγονότα φέρνουν πολλούς ασφαλίτες γύρω από κάθε κατάληψη και γενικότερα την φωτογράφηση των "καταληψιών". Οργανώνεται η περιφρούρηση για το βράδυ και οι βάρδιες, συγκεντρώνονται κουβέρτες, τρόφιμα, ποτά, καφές και ζάχαρη, ξύλα, θερμάστρες και άλλα είδη αναγκαία για την περίπτωση της κατάληψης. Από τα 6 παιδιά του συντονιστικού μένουν μόνο τα 2 καθώς οι ώρες περνάνε και η περιφρούρηση τουλάχιστον ελαφριά Γίνονται τα αδύνατα δυνατά για να κρατηθούν εξωσχολικοί, ασφαλίτες και έμποροι ναρκωτικών έξω από την κατάληψη. Συζητήσεις γενικότερες από όλους τους μαθητές. Άλλες για γκόμενες/ους, άλλοι για μηχανάκια και άλλες για το πως θα μπορέσουμε να μεταμορφώσουμε την κατάληψη από παθητική σε ενεργή και φυσικά η τελευταία συζήτηση γίνετε από την μειοψηφία της κατάληψης που αποτελείτε από λιγοστούς μαθητές που τα πόδια τους έχουν βγάλει κάλλους από το τρέξιμο για την οργάνωση και τον συντονισμό των πορείων και των διαδηλώσεων τις προηγούμενες μέρες. Ακούγονται εξαιρετικές ιδέες όπως ραδιόφωνο της κατάληψης, εφημερίδα της κατάληψης και άρθρα για ανεξάρτητες εφημερίδες του Νομού Δράμας, δράσεις μέσου του Internet και μέρα παρα μέρα πορεία. Το ηθικό τις κατάληψης ανυψώνεται. Είναι γύρω στα μεσάνυχτα όταν το σχολείο μένει με 20μαθητές. Άλλοι ψιλό μεθυσμένοι, άλλοι νηφάλιοι, άλλοι στο τρέξιμο και άλλοι στο "γράψιμο". Όσο περνάει η ώρα οι περισσότεροι πάνε για ύπνο στα αυτοσχέδια, απο θρανία είτε καρέκλες, κρεβάτια. Το συντονιστικό πλέον αναλαμβάνει ρόλο συντονιστή και "φρουρού". Όσο νυχτώνει το χαοτικό κλίμα που υπήρχε πριν εξασθενεί και όλοι καθόμαστε γύρω απ την φωτιά και συζητάμε. Είναι γύρω στις 5 που ξυπνάει η επόμενη βάρδια και πάμε για ύπνο εμείς. Το να βολευτείς ήταν δύσκολο πράγμα αλλά το να είσαι 24ώρες άυπνος, νηστικός και γενικότερα ψυχολογικά κουρασμένος σε κάνει να αποκοιμηθείς κατευθείαν. Κάθε θόρυβος σε κάνει να ξυπνάς καθώς νιώθεις να είσαι σε "επιφυλακή" κάθε λεπτό και έτσι "λαγοκοιμάσαι". Ξύπνησα απ τον, ας πούμε, ύπνο γύρω στις 7παρα, ντύνομαι και κάνω καφέ βρίσκοντας στο προαύλιο μόνο 2παιδιά να κοιμούνται σχεδόν όρθια. Όλοι οι υπόλοιποι την έχουν κάνει από την κατάληψη. Τα νεύρα οξύνονται όσο ξυπνάνε και οι υπόλοιποι, βλέπεις η τρελή σωματική και ψυχική κούραση, η πείνα κτλ σε κάνουν καχύπτοτο και οξύθυμο με οτιδήποτε στραβό, είτε αυτό είναι μικρό είτε μεγάλο. Είναι πλέον γύρω στις 8 όταν έχουν μαζευτεί 150 μαθητές από τους 300 και αυτοί είναι εδώ για τον φόβο απουσιών. Σημειωτέον ότι πάνω από τους 170μαθητές έχουν ψηφίσει υπέρ της κατάληψης όχι γιατί οι ιδέες τους θέλουν να ακουστούν άλλα πολύ απλά για να πάνε για καφέ, ένα σύνηθες περιστατικό. Αποφασίζεται συνάντηση όλων των συντονιστικών λυκείων-γυμνασίων της Δράμας, παρευρίσκομαι και εγώ. Το θέμα της συνάντησης είναι το τι τελικά θα γίνει, διατηρούμε ή κάνουμε άρση της κατάληψης. Τα περισσότερα σχολεία ακόμα και την πρώτη μέρα συμφωνούν σε άρση της κατάληψης, άλλοι γιατί δεν ξέρουν για ποιο λόγο γίνεται η κατάληψη, άλλοι γιατί έχουν κουραστεί και βλέπουν να κοροϊδεύονται οι ιδέες τους από τους ίδιους τους συμμαθητές τους με τις πράξεις "αποχής" τους και άλλοι επειδή έχουν ξενερώσει με το όλο σκηνικό. Από τα 7-8σχολεία(λυκεια-γυμνάσια) της Δράμας απόφασίζεται άρση της κατάληψης και έτσι μεταφέρουμε τα νέα και στα υπόλοιπα σχολεία της Δράμας. Γυρνάω στο δικό μου και ανακοινώνω την απόφαση και οι αντιδράσεις ποικίλες. Άλλοι συμφωνούν και άλλοι αντιδρούν με την άρση. Βγαίνω εκτός ευατού και αρχίζω να φωνάζω για την παντελείς αδιαφορία εκ μέρος των μαθητών σε όλο το νομό που έχουν την την μόνη και μόνιμη ανησυχία για το αν θα παρθούν απουσίες. Βγαίνω απευθείας από το συντονιστικό μαζί με ακόμα ένα παιδί καθώς νιώθω τσακισμένος για αυτά που βλέπω, αν και τα ξέρω εδώ και χρόνια, και διχασμένος σαν προσωπικότητα για το αν τελικά αξίζουν ή δεν αξίζουν όλα αυτά Αρνούμαι να συμμετάσχω ξανά σε συντονιστικό μαθητικής πορείας(και κατάληψης) ή ακόμα και στην συμμετοχή μου στην πορεία καθώς από τα 1400άτομα/"μαθητές" οι 100 να εκφράζονται μέσα από το όλο εγχείρημα. Φεύγοντας μαζεύω τα πράγματα μου, κάνω ένα τσιγάρο και σκίζω το πανό της κατάληψης.
Μαθαίνω ότι η κατάληψη συνεχίστηκε μετά και συνεχίζεται ως τώρα από τα υπόλοιπα 1-2 υπεύθυνα άτομα του συντονιστικού και τα υπόλοιπα "όχι κοιμισμένα και ποταπά" παιδιά της κατάληψης. Θα τους βοηθήσω όσο περνάει από το χέρι μου.

1 σχόλιο:

Artistz είπε...

εισαι μάγκας..μπραβο σου για το τροπο σκεψης σου..συνεχισε ετσι και μη μασας πουθενά...και μη ξενερωνεις ακομα και αν οι αλλοι δεν σε καταλαβαινουν..να εισαι περηφανος(..και είσαι...)για τις αποψεις σου και τη στάση σου.συνεχισε να γραφεις και μη μασας πουθενα..